Maria Dominika Mazzarello urodziła się 9 maja 1837 r. w Mornese. Rodzice jej byli ludźmi pracowitymi i pobożnymi. Przyszła współzałożycielka Sióstr Salezjanek, już jako dziecko odznaczała się nadzwyczajną miłością do Jezusa Eucharystycznego. Od chwili, kiedy w wieku 10 lat przyjęła I Komunię Świętą, starała się przyjmować ją jak najczęściej. Była również dla swoich rówieśników przykładem pracowitości. Cały czas rozwijała swoje cnoty i pobożność. W roku 1854 stała się w Mornese członkinią Córek Maryi Niepokalanej składających się z dziewcząt pragnących doskonalić się na wzór Matki Bożej. W roku 1866 włączyła się w pomoc zarażonym na tyfus. Wkrótce sama zapada na tę ciężką chorobę. W czasie kuracji przyszedł jej do głowy pomysł zorganizowania pracowni krawieckiej dla ubogich dziewcząt.

Święta Maria Dominika Mazzarello  była kobietą o wielkiej wrażliwości, zdolną do nawiązywania głębokich i konstruktywnych relacji, zrównoważoną, stanowczą i zdecydowaną, dyskretną. Choć nie potrafiła poprawnie pisać i czytać, wyróżniała się zmysłem pedagogicznym i głębią życia duchowego. Wychowanie według św. Marii Dominiki Mazzarello nastawione było przede wszystkim na potęgowanie dobra obecnego w drugim człowieku. Troszczyła się o posyłanie na naukę tych wszystkich osób, które mogły podjąć kształcenie. Z kolei innym siostrom starała się zapewnić możliwość doskonalenia swoich umiejętności w hafcie, rysunku, szyciu itd. Przywiązywała także wagę do nauki śpiewu, muzyki czy gry na instrumentach.

Jako przełożona okazała się doskonałą wychowawczynią i mistrzynią życia duchowego. Obdarzona charyzmatem radości i pogody ducha, potrafiła przekazywać go innym dziewczętom, włączając je w dzieło wychowania i kształcenia młodzieży. Swoim duchowym córkom przekazała tradycję wychowawczą przenikniętą wartościami ewangelicznymi.

W dniu 7 października 1864 r. miało miejsce spotkanie, które zaważyło na dalszym życiu Marii Dominiki. Tego dnia spotkała się z ks. Bosko, który zainteresował się jej apostolstwem wśród ubogich dziewcząt. Kiedy papież Pius IX zaaprobował projekt ks. Bosko dotyczący założenia zgromadzenia żeńskiego, opiekunowi ubogiej młodzieży od razu przyszły na myśl dzielne dziewczęta z Mornese. Spotkał się więc z ks. Pestarino, pod którego egidą działały Maria Dominika i jej przyjaciółki. Przedstawiły mu projekt stworzenia zakonu Córek Maryi Wspomożycielki. Ks. Pestarino przystał na propozycję ks. Bosko. Pierwszą przełożoną nowego zgromadzenia została Maria Dominika Mazzarello. We wszystkim starała się naśladować ks. Bosko i jego system wychowawczy. Realizowała go z godną podziwu wiernością. Dom w Mornese stał się oazą szczerej miłości i prostej, spontanicznej radości. Wokół sióstr gromadziło się coraz więcej ubogich dziewcząt szukających schronienia, pomocy duchowej i materialnej. W roku 1877 zgromadzenie przybrało również charakter misyjny – Maria Dominika Mazzarello wyprawiła pierwsze siostry do Ameryki. Siostra Maria Dominika Mazzarello umarła rankiem 14 maja 1881 r. w Nizza Monferrato. Papież Pius XII w dniu 24 czerwca 1951 r. włączył siostrę Marię Dominikę Mazzarello w poczet świętych.