System zapobiegawczy lub inaczej prewencyjny to specyficzny rodzaj wychowania, który opiera się na trzech filarach: rozumie, miłości i religii. To system zapoczątkowany przez kapłana 
a jednocześnie wychowawcę św. Jana Bosko. „System prewencyjny, opierający się na Ewangelii i pedagogii św. Pawła, czerpał kierunki z różnych systemów wychowania (między innymi z J.H. Pestalozziego), ale nie był powielaniem żadnego z nich. Oryginalność stanowiły metody, środki wypracowane według, jednego stylu, stylu wychowania ks. Bosko. Charakteryzował się przede wszystkim pozytywnym podejściem i prewencyjnym podejściem do wychowania. System prewencyjny polegał na zapoznaniu się z przepisami i regułami instytucji, a potem na pilnowaniu, by nad uczniami zawsze czuwało bacznie oko dyrektora lub asystentów, by jako kochający ojcowie rozmawiali oni, służyli przewodnictwem w każdej okoliczności, dawali rady i serdecznie upominali, czyli na pilnowaniu, by uczniowie nie mieli możliwości popełnić wykroczeń. Cały ten system spoczywał na rozumie, religii i miłości,a więc wykluczał wszelkie gwałtowne kary, a nawet starał się unikać kar lżejszych”[1].

Niesamowita oryginalność systemu prewencyjnego polega na tym, że ks. Bosko, który był wychowawcą,
a także osobą duchowną i wychowywał młodzież w duchu Kościoła, Eucharystii i Ewangelii nigdy nie zapomniał o tym, że ci młodzi ludzie w przyszłości będą także obywatelami państwa włoskiego. Potrafił tak mocno, nierozerwalnie i umiejętnie powiązać te kwestie, że „uzyskał postać wychowanka jako dobrego chrześcijanina i uczciwego obywatela. Uzyskanie takiego celu było zawsze mottem jego trzydziestoletniej praktyki wychowawczej. System prewencyjny św. Jana Bosko można uznać za oryginalny również
w dzisiejszych czasach, w których powraca się do pedagogiki personalizmu, oparcia procesu wychowania o wartości chrześcijańskie, inspirującej i twórczej pracy nauczyciela - wychowawcy, który ma być pomocnikiem w kształtowaniu osobowości młodych ludzi. Cieszy, zatem fakt, że wychowanie w duchu ks. Bosko jest kontynuowane w coraz liczniejszych placówkach wyznaniowych (salezjańskich), ale także przez szkoły prywatne i, co napawa optymizmem, szkoły publiczne (m.in. poprzez katechizację dzieci
i młodzieży)”[2].

Charakterystycznym elementem systemu prewencyjnego jest także wychowanie zindywidualizowane, braterska obecność wychowawcy i środowisko wychowawcze, jakim jest rodzina. Wychowanie zindywidualizowane polega na indywidualnym podejściu do każdego wychowanka, w którym każdy znajduje się w centrum procesu wychowawczego, który polega na zachęcaniu, dawaniu propozycji i otwieraniu możliwości, dokonywaniu wyborów i podejmowaniu decyzji na miarę dojrzałości wychowanka[3].

Równie ważnym i charakterystycznym elementem systemu prewencyjnego jest wychowawcze środowisko rodzinne. Niezwykle istotny i ważny jest wpływ środowiska i atmosfera domowa, zapewniająca dzieciom poczucie bezpieczeństwa, dobrych warunków do nauki, wzbogacając
o wartości duchowe w wychowaniu dziecka. Dla ks. Bosko niezwykle ważne było, aby dziecko wychowywało się w miłym, radosnym środowisku i przyjaznym otoczeniu. To środowisko rodzinne jest pierwszym środowiskiem dla dziecka, w którym buduje się silne więzi, oparte na miłości. Ks. Bosko chciał, aby jego dzieło wychowawcze miało właśnie charakter rodzinnej i domowej atmosfery, w której każdy ma swoje obowiązki, ale równocześnie panuje serdeczność i radość. W myśl Jana Bosko „więź wychowawcza rodzi się w rodzinnym środowisku, stanowiącym właściwą oprawę dla metody miłości. Ks. Bosko, nie traktuje wychowania jak czegoś wyłącznie intymnego i nie jest ślepy na wagę środowiska, zwłaszcza, jeśli chce się dotrzeć do szerokich rzesz młodzieży z ludu”[4]. Ks. Bosko w celu umocnienia więzi między wychowankami a wychowawcami podejmował szereg oryginalnych zabiegów. Poprzez wspólne zabawy, posiłki i rozmowy, starał się, aby wszyscy wzajemnie odnosili się do siebie, aby byli zainteresowani losami drugiego, dzięki czemu, rodziła się rodzinna atmosfera wypełniona klimatem wzajemnego zaufania.